Imenik i adresar pripadnika bratstva Lopičića

Sva ta izdanja, pa i poslednje dopunjeno i prošireno, štampano 2001 godine, sadržala su u sebi, kao poseban prilog, neku vrstu imenika i adresara, kao pomoć bratstvenicima prilikom stupanja u međusobne kontakte ili radi učvršćivanja već uspostavljenih veza. Kako prvo izdanje „Jankovog rodoslova“ tako i pojava novog dopunjenog izdanja, predstavljaju jedan od prvih rodoslova te vrste posvećenih jednom velikom bratstvu u Crnoj Gori. Pomenuto izdanje rekosmo, dopunjeno je prilozima preko 200 prijatelja porodice Lopičić i brzo našlo pravo mesto u kući svakog Lopičića, brojnih istorijskih instituta, državnih arhiva i univerzitetskih biblioteka.
Već smo istakli da se poreklom i svestranim razvojem bratstva posebno bavio bratstvenik Janko K. Lopičić. Tokom višegodišnjih istraživanja dolazio je do novih saznanja, otkrivao nova zanimljiva i istorijski vredna dokumenta, kojima je u postojanju bratstva trebalo odrediti odgovarajuće mesto. Zahvaljujući njegovoj upornosti i radu, ostavio nam je značajno kapitalno delo, koje zbog prerane smrti nije uspeo, u svom širem kontekstu, da privede kraju.
Ceneći značaj izučavanja svog porekla, bratstvenici su se prihvatili posla i prvi deo pomenutog proširenog izdanja, odnosno inicijalni tekst autora Janka K. Lopičića obogatili novim sadržajima, kojima se nastojao dati odgovor na brojna nerazjašnjena pitanja iz bogate istorije bratstva, što je bio, jedan od zaveta samoga Janka. Ti prilozi predstavljaju drugi deo knjige, kojim se, makar i na taj način, u malome pruža uvid u stvaralačku umešnost desetine i stotine bratstvenika i njihovih prijatelja, njihove sveukupne aktivnosti, koja i dan danas traje i sve se vidnije manifestuje. Tu se nalaze prilozi o prvim pismenim bratstvenicima među Lopičićima, tu su zapisi o prvim visokoškolovanim pravnicima, lekarima specijalista, kojih do tada u Crnoj Gori skoro i nije bilo. A u Lopičićima ima i profesora i inženjera, oficira i književnika, diplomata i novinara, ekonomista i stomatologa, poslovnih ljudi i bankara, sudija i advokata, javnih tužilaca, nastavnika i učitelja, univerzitetskih profesora, agronoma, umetnika, muzičara, policajaca, službenika i činovnika i sportista i sportskih radnika. Ne sme se zaboraviti, ako se malo pogleda u dalju prošlost bratstva, sedam generacija sveštenika, kojima među učenim ljudima našeg bratstva, svakako pripada posebno i počasno mesto. Svi do jednoga bili su pismeni i naklonjeni intelektualnom radu i istraživačkim izazovima. Počev od popa Đura Savićeva, prvog sveštenika u našem bratstvu, pa Vuksana, koji je među njima bio najznačajniji, pa popa Sava, Andrije – Raša te popa Luke i dr. beležili su sve značajnije događaje iz istorije Crne Gore i ponajviše našeg bratstva, predstavljajući sebe i svojim radom kao preteče kasnije došavših mlađih Lopičića, koji su smogli snage i umeće da se prihvate posla i omogućili nam da uz njihovu pomoć i saznanja dođemo do daleke 1450 godine, kada se po prvi put pojavljuje naše prezime.